Zorreguieta's baas staat terecht

Ik kom net van een persconferentie van de Staatssecretaris voor Mensenrechten, Eduardo Duhalde. Die is van plan de baas van Jorge Zorreguieta tijdens de militaire dictatuur voor het gerecht te slepen. José Alfredo Martínez de Hoz (links), minister van Economische Zaken tussen 1976 en 1981, is volgens Duhalde schuldig aan de ontvoering van een topambtenaar van het ministerie en van grootschalige zwendel.

Ik vroeg aan Duhalde of Zorreguieta, als vertrouweling van Martínez de Hoz, ook betrokken was bij deze zaak. "Zorreguieta speelde een sleutelrol in de landbouw staking die vooraf ging aan de staatsgreep. De chaos die de lock-out van landbouw producten veroorzaakte maakte de coup mogelijk," zei de staatssecretaris. "Hij werd daarvoor beloond met een baan als ondersecretaris van Landbouw."

De vader van prinses Máxima had zitting in de directie van de machtige Sociedad Rural, die grootgrondbezitters groepeerde toen de staatsgreep werd gepleegd, aldus de krant Clarín.

Hoewel Zorreguieta met deze specifieke zaak niets te maken heeft, is het goed mogelijk dat zijn naam valt wanneer een veel bredere zaak tegen de gehele junta aanbod komt, legde Duhalde uit.

De grootgrondbezitter Mártinez de Hoz was de machtigste burger in een kabinet geleid door generaal Jorge Videla. Zorreguieta - één van zijn protegés - werd eerst ondersecretaris en later staatssecretaris van Landbouw. In de periode 1976 - 1981 zijn er volgens de huidige regering 30.000 mensen ontvoerd en vermoord door de staats veiligheidsdiensten.

Mártinez de Hoz wordt beschuldigt van de ontvoering en moord op Juan Carlos Casariego Del Bel, een hoge ambtenaar op het ministerie van Economische Zaken. Casariego verdween op 15 juni 1977, nadat hij had aangegeven dat hij een afspraak had op het ministerie met de tweede man van het departement, Guillermo Walter Klein.

Zijn dochter Maria, ook aanwezig tijdens de persconferentie, vertelde dat zij en haar familie aanvankelijk berichten kregen van een vermoedelijke ontvoerder maar daarna nooit meer iets van Casariego vernamen. Haar vader, zo vertelde María, had haar een maand daarvoor gewaarschuwd dat hem iets dergelijks kon overkomen.

Als motief voor de misdaad voert Duhalde de betrokkenheid van de ex-minister bij een poging om de staat op te lichten bij de nationalisering van een nutsbedrijf. Martínez was president-directeur van de electriciteitsmaatschappij Compañía Ítalo Argentina de Electricidad S.A. (CIADE) voordat de staatgreep op 24 maart 1976 plaatsvond. Vier dagen later trad hij af om minister van Economische zaken te worden.

Vervolgens werden pogingen ondernomen om de maatschappij - in handen van vrienden van de minister - voor een absurd hoog bedrag door de staat over te laten nemen. Op hun weg vonden Martínez en Walter Klein de ambtenaar Casariego. Deze weigerde een document te ondertekenen die nodig was voor de koop. En dus moest Casariego verdwijnen.

Uiteindelijk heeft de staat 394 miljoen dollar voor het nutsbedrijf betaald, meer dan drie keer de waarde zoals die was vastgesteld in 1977 door functionarissen van de militaire dictatuur.