Stappen

Voor het eerst sinds ik hier aankwam ben ik gaan ¨stappen¨. Gisteravond bezocht ik met twee collega´s van de krant en vrienden daarvan een fiesta de cerveza. Juist, een bierfeest. In een aaneenschakeling van afgeladen hallen stonden allerlei gerstenatkraampjes waar de gegoede jeugd van BA zich bezatte. Leuk voor ze. Ik heb honingbier geproefd en allerlei Zuid-Amerikaanse pogingen om soorten bokbier en Palm-achtige bieren te maken, waarvan de meeste het niet waar konden maken. Dat lag voor een groot deel aan het feit dat je uit plastic moest drinken.

In één van de zalen speelde een middelmatige reggaeband, die zo te merken enige lokale faam genoot. Het publiek, toch zo´n man of 3000 schat ik, ging helemaal los (zie foto). Voor Argentijnen betekent los gaan dat je probeert om in een groepje je kopstotend een weg door het publiek te banen in een volstrekt willekeurige richting. Hoe dichter iedereen op elkaar staat, hoe leuker. Gelukkig voor mij komt de gemiddelde Argentijn tot mijn navel.

Sprak nog een jongen die vertelde, zoals veel Argentijnen je vertellen, wat een vreselijk land Argentinië eigenlijk is. Nederland is fantastisch zei die, want je kunt er heel makkelijk aan marihuana komen, in Argentinië was dat zo lastig. Ik vroeg hem of ie ooit voor het roken van wiet hier was aangehouden en wat ie hier voor een jointje betaalde. Nee, hij was nog nooit door de politie opgepakt en een jointje kost hier 1,5 peso oftewel 40 eurocent. Toen ben ik wel even boos geworden. Mongool!

Verder wist die jongen me te vertellen dat hij verdrietig was omdat hij nooit de grond mocht bezoeken waar zijn oom had gevochten, namelijk de Falkland eilanden. (Argentijnen mogen er kennelijk niet komen van de Britten, wat niet zo heel gek is.) Wel gaf hij ruiterlijk toe dat zijn oom bekende beter te zijn behandeld in Engelse krijgsgevangenschap dan daarna door de Argentijnse staat. Van La Patria, waar hij een been voor had opgeofferd, kreeg hij één kom soep per week.

Om half vier nam ik een taxi naar huis, een rit van ongeveer 30 kilometer door de stad. Halverwege zijn taxichauffeur Hector en ik gestopt om hamburgers te eten en vertelde hij hoe mooi het is om met een vrachtwagen langs Atlantische kust naar het zuiden te rijden. Om 4.30 was ik thuis. Totale rit prijs nog geen 7 euro. Toch een prachtig land?