Mataderos

De zomer komt aan zijn end in Buenos Aires en het begint wat frisser te worden. Vooral ´s avonds koelt het aardig af - je kunt niet langer ´s nachts in je hemdsmouwen rondlopen. Het ijsje dat we gisteren aten op het terras hier om de hoek, was daarom aardig aan de frisse kant.
Maar het was een prettige afsluiting van bijzonder mooie dag in Mataderos, de wijk van Buenos Aires waar vroeger de runderen werden geslacht en verscheept.

Op uitnodiging van Joe Schneider, mijn chef bij de krant, zijn collega's James Nash, Mark Scott en ik gisterochtend naar het huis van Joe getogen, om een dag in Nueva Chicago - de bijnaam voor Mataderos - door te brengen. Daar begon vandaag de jaarlijkse feria. Rijen met kraampjes met allerlei handwerkzaamheden, traditionele dansvoorstellingen, gaucho´s te paard en overal de geur van rundvlees op de asado.

Tijdens de rit heen vertelde Joe, uit Swansea, Illinois, over zijn jaren vóór Argentinië. Hij werkte voor de Peace Corps, ontsprong de dienstplicht door in Zuid-Amerika te schuilen, runde vanuit een éénkamer flat in New York een informatie en solidariteitsnetwerk voor Latijns-Amerika, verhuisde naar Bolivia om de Indianen te leren schrijven totdat hij door dictator Banzer hem het land uitzette. Inmiddels woont hij al 20 jaar hier. Voor dat hele verhaal was het niet één keer nodig dat ik wat vroeg, alle vragen werden keurig op het juiste moment door James gesteld. Wat dat betreft is het toch wel prettig om met journalisten op pad te gaan.

We slenterde wat rond langs de kraampjes - heel veel leer en heel veel messen, waarvan de mooiste gemaakt waren van oude schaapscheerscharen (mooi woord). Op een podium werden kinderen in gaucho-tenue´s die een soort Sevillana´s dansten, afgewisseld met zakdoek zwaaiende volwassenen en zangers van nostalgische liederen.

Waar de kraampjes ophielden was over de weg over een lengte van enkele honderd meter zand gestrooid. Halverwege die zandbaan stond een boog van staal met in het midden een soort buisje met daaraan vast een ring. Dit was het terrein van de gaucho´s. De opzet van het spel; om al galoperend een ijzeren pen door de ring te halen

De winnaar op deze eerste zondag van het seizoen was niemand minder dan ´local boy made good´, José Rossi. Hij haalde als eerste de pen door de ring en sleepte daarmee de hoofdprijs in de wacht, een maté beker. Maar niet voordat het publiek de kans kreeg te verifiëren dat hij ook werkelijk de ring nog had.

Na afloop hebben wij vieren van de asado gegeten, rund, worst, bloedworst en het lekkerste morsel volgens de connaisseurs, de ingewanden. Alles met een scheut Quilmes weggespoeld.

Asado met Joe, Mark en James