Mauricio is Macri is burgemeester

De centrum rechtse Mauricio Macri, voorzitter van de voetbalclub Boca Juniors, is met 61 procent van de stemmen zondag burgemeester van Buenos Aires geworden. Hij versloeg onderwijsminister Daniel Filmus, die er ondanks forse regeringsteun niet in slaagde boven de 40 procent uit te komen.

Links Argentinië is radeloos. Hoe kan het dat een zakenman, een telg uit een van 's lands rijkste families, een verkiezing wint van een brave intelligente leraar? Zijn mensen dan echt zo dom? Na alles wat we voor ze gedaan hebben? Filmus zei het zondagavond zelf met zoveel woorden. "De intelligente 40 procent heeft op mij gestemd". Ai, dat doet zeer. En er zijn mensen die denken dat Wouter Bos het toppunt van linkse zelfvoldaanheid is.

Voor de duidelijkheid, Macri is geen heilig boontje. Hij is groot geworden in het bedrijf van vader Franco Macri en die is rond uit crimineel. Een fortuin vergaard door de staat een poot uit te draaien voor allerlei concessies. Spoorwegen, rioleringen, installaties noem maar op. De oude Franco kon het wel aanleggen voor 40 procent boven de marktprijs. Is wat duur, maar als ambtenaar houd je er op die manier ook wat aan over.

Maar toch heeft de boef het van de van de brave borst gewonnen. Hoe kan dat? Hoe kan het dat de meest capabele minister van een regering die door 70 procent van de bevolking wordt gesteund, het aflegt tegen een patjepeeër en een bobo. Dat kan omdat Macri iets deed wat kandidaten in verkiezingen in Latijns Amerika nooit doen. Hij hield zijn mond.

Gedurende de hele campagne heeft hij niet één keer van zich afgebeten, de regering aangevallen of tegen wie dan ook uitgehaald. Dat was vrij knap, want Filmus was niet alleen . Niemand minder dan president Kirchner had de oud universiteitsrector (doorgaans aan zijn hoofd af te lezen, ongewild) voor het burgemeesterschap naar voren schoven, om ook dat district in handen te hebben. En daarom kreeg Macri niet van Filmus, maar van Kirchner de volle laag. Alles wat negatief is aan de recente Argentijnse geschiedenis kreeg Macri van de president opgespeld. Hij zou een vriend van (oud president) Menem zijn, een verdediger van de Vieze Oorlog én bovendien, de ergste belediging in het huidige Argentinië, een neoliberaal! Op elke straathoek stond te lezen. "Wees gewaarschuwd! Mauricio is Macri!"

Niets hielp. Volgens de peilingen werd de voorsprong van Macri alleen maar groter. Op elke tirade volgde een poster campagne van Macri. Gele achtergrond met daarop de woorden, "voor elke aanval, een voorstel." Dat die voorstellen doorgaans niet zo veel voorstelden, daar lette niemand op. Iedereen dacht gewoon, hé wat is die man toch lekker rustig.

Listig, van die Macri. Heeft ie niet van zichzelf, hoor. Jaime Durán Barba, een campagne strateeg uit Ecuador is de man achter het succes van Macri. Hij is het die een paar jaar geleden tot de ontdekking kwam dat men in Latijns Amerika het idee van de sterke leider, de caudillo, een beetje beu begint te worden. Heel hard roepen dat je de beste bent en je tegenstander een klootzak, is niet langer perse het winnend recept. Gegeven, in het overgrote deel van ruraal Latijns Amerika doet de combinatie van wortel en zweepje wonderen. Drank en politiek gaan hier vaak samen. Maar in enkele stedelijke gebieden zoals Buenos Aires, met van oudsher een grote middenklasse, is toch meer nodig dan "choripan y vino" - een broodje worst en een wijntje.

Je doen voorkomen alsof je een betrouwbare buur bent. Bescheiden voorstellen, veel glimlachen en heel, heel veel op straat te zien zijn. Tel daarbij op de running mate van Macri. Gabriela Michetti, een beeldschone jonge moeder. Sinds een auto-ongeluk aan een rolstoel gekluisterd. Voor niemand bang en toch zo lief als het Page puppy'tje.
Al met al een winnend recept.

Oh, en trouwens, afgelopen woensdag won Boca Juniors de Copa Libertadores. Maar zou dat wat uitmaken? Zouden er echt mensen zijn die stemmen op iemand omdat hij vaak op de foto gaat met voetballers? Wat was dat over de 40 procent intelligente kiezers...