La Rural
Tjeemig, dat is een tijd geleden.
Het is weer even sinds ik hier wat heb gekrabbeld. Dank voor de vele terechtwijzigingen en aanmaningen! Ik ga er weer eens werk van maken.
Het is weer even sinds ik hier wat heb gekrabbeld. Dank voor de vele terechtwijzigingen en aanmaningen! Ik ga er weer eens werk van maken.
De laatste keer dat ik hier wat tikte was op 2 juni zie ik tot mijn grote schrik. De tijd heeft ondertussen niet stilgestaan. Zo kreeg ik hier bezoek van JBB. Met zijn tweeën zijn we in een snelvaart alle beziens- waardigheden van Buenos Aires afgegaan om vervolgens per bus de rit van 1600 km te maken naar de provincies Salta en Jujuy. Gelegen in het noordenwesten van Argentinië, ingeklemd tussen Chili en Bolivia, zijn beide provincie wereldberoemd voor de schoonheid van het landschap. Vooral de zogenaamde quebradas - bergvalleien in de uitlopers van de Andes - waarvan de rotsen duizend schakeringen kennen tussen roze en donkerrood. Meer foto's van die trip zijn te vinden op http://scheltus.zoto.com/galleries/salta
Meteen daarop volgde een amoureuze achtbaanrit veroorzaakt door de plotselinge verschijning van de 'officiële' vriend van mijn vriendinnetje hier. Prompt daarop waren zij alle twee ineens verdwenen - zo erg zelfs dat haar broertje die in Wenen studeerde mij opbelde omdat hij haar ook kwijt was. Inmiddels behoort de reislustige verloofde definitief tot het verleden en zijn M. en ik weer bij elkaar... Een uitgebreid verslag van alle ups 'n downs volgt binnenkort op deze plek. Misschien ook niet.
Nu snel door met het meest recente nieuws. Zondag bezocht ik - met meisje - La Rural, zoals het terrein in de welgestelde wijk Palermo heet waar jaarlijks de meest belangrijke landbouwtentoonstelling van Argentinië wordt gehouden. De tentoonstelling duurt twee weken, trekt bezoekers uit het hele land en wordt georganiseerd door het bastion van de landbezittende klasse, de Sociedad Rural de Argentina. Dit jaar is die nog belangrijker dan andere jaren, maar om dat uit te leggen is een korte blik op de geschiedenis nodig.
Opgericht in 1866, in een tijd dat het land buiten Buenos Aires bijna geheel in handen was van grootgrondbezitters, was en is de Sociedad Rural bij uitstek het gezicht van die oude elite. Ze vormt het natuurlijk tegengewicht voor alles wat stads (porteño), socialistisch en Europacentrisch is. President Juan Domingo Perón (1945-55 en 1973 -74), zijn luide vrouw Evita en de miljoenen arbeiders die hem drie keer tot eerste burger kozen werden door de leden van de Sociedad Rural gezien als de ergste kwaal die Argentinië ooit overkwam. De militaire staatsgreep van 1976 werd uitdrukkelijk door La Rural gesteund.
Anno 2006, 23 jaar na de terugkeer van de democratie, zou dat allemaal water onder de brug moeten zijn, ware het niet dat er vanuit Balcarce 50 weer anti-Rural geluiden te vernemen zijn. Voor het eerst sinds 1976 huist in het presidentiële paleis op genoemd adres een man die zich in alles voordoet als de rechtmatige opvolger van Perón. En daarbij hoort ook heel zichtbaar schoppen tegen alles wat riekt naar oud garde - in Argentinië zijn dat het leger en La Rural.
President Kirchner heeft al eerder dit jaar in een zaal vol militairen geroepen "Ik ben niet bang voor jullie!" en vond dat het tijd was om ten overstaan van de grootgrondbezitters zijn dapperheid te tonen. Eerder dit jaar heeft hij de landbouwers al een hak gezet door een exportverbod van vlees in te voeren, maar nu liet hij zich zien zoals koningin Beatrix hem ook heeft leren kennen. Niet alleen verscheen Kirchner zelf niet bij de officiële opening van de landbouwtentoonstelling - het hoogtepunt van het agrarische kalenderjaar - hij verbood het bovendien aan alle regeringsvertegenwoordigers. Voor het eerst in de geschiedenis van de tentoonstelling was er geen enkele regeringsfunctionaris aanwezig. De oude Jorge Zorreguieta was in zijn topdagen niet uit La Rural weg te denken en vertoonde zich daar zij aan zij met toenmalig president en couppleger generaal Jorge Videla.
Meteen daarop volgde een amoureuze achtbaanrit veroorzaakt door de plotselinge verschijning van de 'officiële' vriend van mijn vriendinnetje hier. Prompt daarop waren zij alle twee ineens verdwenen - zo erg zelfs dat haar broertje die in Wenen studeerde mij opbelde omdat hij haar ook kwijt was. Inmiddels behoort de reislustige verloofde definitief tot het verleden en zijn M. en ik weer bij elkaar... Een uitgebreid verslag van alle ups 'n downs volgt binnenkort op deze plek. Misschien ook niet.
Nu snel door met het meest recente nieuws. Zondag bezocht ik - met meisje - La Rural, zoals het terrein in de welgestelde wijk Palermo heet waar jaarlijks de meest belangrijke landbouwtentoonstelling van Argentinië wordt gehouden. De tentoonstelling duurt twee weken, trekt bezoekers uit het hele land en wordt georganiseerd door het bastion van de landbezittende klasse, de Sociedad Rural de Argentina. Dit jaar is die nog belangrijker dan andere jaren, maar om dat uit te leggen is een korte blik op de geschiedenis nodig.
Opgericht in 1866, in een tijd dat het land buiten Buenos Aires bijna geheel in handen was van grootgrondbezitters, was en is de Sociedad Rural bij uitstek het gezicht van die oude elite. Ze vormt het natuurlijk tegengewicht voor alles wat stads (porteño), socialistisch en Europacentrisch is. President Juan Domingo Perón (1945-55 en 1973 -74), zijn luide vrouw Evita en de miljoenen arbeiders die hem drie keer tot eerste burger kozen werden door de leden van de Sociedad Rural gezien als de ergste kwaal die Argentinië ooit overkwam. De militaire staatsgreep van 1976 werd uitdrukkelijk door La Rural gesteund.
Anno 2006, 23 jaar na de terugkeer van de democratie, zou dat allemaal water onder de brug moeten zijn, ware het niet dat er vanuit Balcarce 50 weer anti-Rural geluiden te vernemen zijn. Voor het eerst sinds 1976 huist in het presidentiële paleis op genoemd adres een man die zich in alles voordoet als de rechtmatige opvolger van Perón. En daarbij hoort ook heel zichtbaar schoppen tegen alles wat riekt naar oud garde - in Argentinië zijn dat het leger en La Rural.
President Kirchner heeft al eerder dit jaar in een zaal vol militairen geroepen "Ik ben niet bang voor jullie!" en vond dat het tijd was om ten overstaan van de grootgrondbezitters zijn dapperheid te tonen. Eerder dit jaar heeft hij de landbouwers al een hak gezet door een exportverbod van vlees in te voeren, maar nu liet hij zich zien zoals koningin Beatrix hem ook heeft leren kennen. Niet alleen verscheen Kirchner zelf niet bij de officiële opening van de landbouwtentoonstelling - het hoogtepunt van het agrarische kalenderjaar - hij verbood het bovendien aan alle regeringsvertegenwoordigers. Voor het eerst in de geschiedenis van de tentoonstelling was er geen enkele regeringsfunctionaris aanwezig. De oude Jorge Zorreguieta was in zijn topdagen niet uit La Rural weg te denken en vertoonde zich daar zij aan zij met toenmalig president en couppleger generaal Jorge Videla.
Het aardige van het incident was dat door het optreden van Kirchner, Luciano Miguens, president van de Sociedad Rural en één van de grootste landbezitters van de provincie Buenos Aires, zich in de wat onwennige positie zag gemanoeuvreerd van verdediger van de democratie. "De regeringsfunctionarissen zouden niet zo bang moeten zijn voor tegenstand," sprak hij tijdens de ceremoniële opening ten overstaan van duizenden boeren en enkele lege stoelen. "Autoriteit wordt niet per decreet opgelegd. Juist het tegenovergestelde, ze wordt versterkt door de uitwisseling van zienswijzen en meningen, ook al zijn die afwijkend." Zijn huishoudelijk personeel en tientallen knechten zullen zich waarschijnlijk het achterhoofd krabbend hebben afgevraagd waar el Patrón het nu weer over had.
Maar goed, tot dusver de achtergrond van deze aflevering van La Rural, voor M. en mij was het toch vooral om de 'skône verkens' en ander vee te doen. En natuurlijk om gaucho's te zien in een bijna natuurlijke habitat. Wij zijn dan ook niet teleurgesteld. Naast schitterende exemplaren van pluimvee, runderen, schapen, biggen en zelfs konijnen kregen we ook nog een aantal fantastische hippische spektakels te zien.
In de voorname hoefslag van de Rural zagen we achtereen volgens een rodeo waarbij gaucho's om beurten in teams van drie een drietal stieren moesten afzonderen uit een kudde en door een hek loodsen. Vervolgens een theaterstuk te paard opgevoerd door de ruiters van Estancia La Republica en de dansers van Ballet Brandsen. Het verhaal was dat van pater patriae José de San Martin die achtereenvolgens Argentinië, Chili en Peru bevrijdde van de Spanjaard. We kregen allemaal Argentijnse vlaggetjes - uitgedeeld door soldaten - terwijl de speaker ons met een Duits aandoend enthousiasme opriep om van het Vaderland te houden. Daarna volgde nog een Hackney-concours en een dressuurvoorstelling, waarbij de strijd ging tussen drie jonge dames in het gebruikelijk zwart-wit gekleed en een oudere cavalerie-officier in vol uniform. De winnaar moet ik je schuldig blijven want tegen die tijd was het 8 uur 's avonds en werd het ons wat te koud op de tribune.
Wie meer wil zien van alles wat wij gezien hebben, die surft naar http://scheltus.zoto.com/galleries/rural