Boeren gaan weer staken

Boeren hier in Argentinië kondigden gisterenavond opnieuw een staking aan nadat onderhandelingen met de regering uitliepen op een sterke woordenwisseling. Daarmee bereikt de landbouwcrisis in het land een dieptepunt sinds de eerste uitbraak van boerenacties begin maart.

Leiders van de landbouwvakbonden lieten weten vanaf vandaag geen granen meer voor export te leveren en morgen rundvleesleveranties helemaal stop te zetten. Ook kondigden ze aan met tractoren de regeringszetels van deelstaten te zullen omsingelen om zo aandacht te vragen voor hun zaak.

Tot opluchting van het publiek riepen de boerenleiders hun achterban op om af te zien van wegblokkades. Tijdens een vorige staking werd het land op die manier plat gelegd, wat tot gewelddadige confrontaties met vrachtwagenchauffeurs leidde.

De beslissing volgt op gestrande pogingen om te onderhandelen tussen de landbouwsector en de regering van president Cristina Fernández. Begin vorige week leek een oplossing dichtbij toen de boeren een nieuwe staking uitstelden in de hoop op tegemoetkomingen van de regering.

Maar op zondag brachten de boeren 300.000 mensen op de been die anti-regeringsleuzen scandeerden. De regering zag die demonstratie als provocerend en brak de onderhandelingen af. Leiders van de regeringspartij maakten de boeren gisteren uit voor
“coupplegers” en “antidemocratisch.”


Voor president Fernández is dit de ergste crisis sinds zij de macht overnam van haar man Néstor Kirchner in december vorig jaar. De kosten voor de regering bedraagt al meer dan één miljard euro en de schade aan de economie is nog niet te overzien.

Het conflict begon toen Fernández op 11 maart een nieuw accijnsstelsel voor de export van soja aangekondigde. Daarmee schoot de belasting op het belangrijkste exportproduct van Argentinië omhoog van 35 naar ongeveer 44 procent.

“Dat was voor ons de spreekwoordelijke druppel”, zegt Ernesto Ambrossetti van de Sociedad Rural, een van de vier landbouworganisaties die de staking aankondigden. Volgens hem volgt de maatregel op een reeks eerdere belemmeringen op het exporteren van vlees en granen. “Daardoor neemt de productie niet langer toe en verliezen we ons marktaandeel in het buitenland,” meent Ambrossetti.

Argentinië kampt met sterk groeiende inflatie en daarom wil de regering de prijzen van voedsel drukken door de export te bemoeilijken. Tegelijkertijd willen de boeren juist profiteren van stijgende prijzen op de wereldmarkt.

Paul, John, Ringo en dit.

Over Bolivia valt een hoop te vertellen, maar één ding wilde ik jullie niet onthouden. We (M en ik) logeerde in het dorpje San José de Chiquitos, waar M een cursus volgde. Heel aangenaam allemaal, op een kleine invasie vliegende kakkerlakken na... (Mijn schoenmaat is 42 half).



UPDATE: Volgens Walter Hintz van Allexperts.com is dit een "Giant Water Bug." of Belostomatidae. s' Nachts verlaten te ze het water om te paren. Ze worden ook wel "toe-biter," genoemd en je kan zien waarom. Maar goed dat ik mijn schoenen aanhield.

Boeren, burgers en buitenlui in Bolivia

De Boliviaanse Chaco, het ruige laagland ten westen van de Andes, is een echt frontiers gebied. Het is de Far West van Zuid Amerika, waar immigranten uit Europa met hard werk opklommen tot grootgrondbezitters, die duizenden hectaren schrale grond in vruchtbare akkers omzetten. Tegelijkertijd werden de wilde inheemse stammen onderworpen aan de wil van de heer en ingezet als arbeidskracht, in ruil voor eten en kleding. Aan die omstandigheden zijn in de laatste 200 jaar niet veel veranderd.

Tot nu toe, tenminste. Ik ben hier omdat in de afgelopen maanden de situatie op scherp is komen te staan. De regering van president Evo Morales - een Aymara indiaan - wil het land opnieuw verdelen. De guarani inheemsen, die wonen binnen de hacienda's van de grootgrondbezitters, moeten hun eigen land krijgen. Maar daarvoor moeten de boeren, die het land hebben ontwikkeld, inleveren. Dat geeft problemen.

Daar komt nog bovenop dat de guarani beweren dat ze als slaven zijn behandeld. Ze werken zogenaamd tegen betaling, maar eten en kleren moeten ze van de boer kopen, want winkels zijn er niet. Als de maand er op zit en de heer maakt de rekening op, dan blijken velen er juist op achteruit te zijn gegaan. En dus moet er gewerkt worden om af te betalen. Dat kan een levenlang zo doorgaan, en vaak zijn de schulden nog erfelijk ook. Een gruwelijk onrecht roepen de mensenrechten groepen. Maar, zeggen de boeren, wij zijn juist de enige die voor deze mensen zorgen, want de staat heeft hier nooit wat van willen weten. Dankzij ons hebben ze te vreten...

Nu is het zover gekomen dat inspecterende regeringsfunctionarissen met wapengekletter van het land worden verdreven. Met twee revolvers om zijn middel, galopeerde de zoon van een rancher hier de ambtenaren tegemoet, terwijl zijn knechten in de lucht schoten, zo wordt beweerd. De functionarissen en hun escort van indianen werden 5 uur lang vastgezet.

Ondertussen, zijn de wegen naar de hacienda´s geblokkeerd, niemand komt het land op, of mag er af. Inheemsen groepen eisen dat de regering het leger in zet om het land te bezetten. De boeren roepen dat de indianen geen benul hebben van moderne landbouw en alleen uit zijn op oorlog.

Voor een historicus een schitterend scenario om van dichtbij mee te maken. Nu kijken hoe het afloopt.