Mauricio is Macri is burgemeester

De centrum rechtse Mauricio Macri, voorzitter van de voetbalclub Boca Juniors, is met 61 procent van de stemmen zondag burgemeester van Buenos Aires geworden. Hij versloeg onderwijsminister Daniel Filmus, die er ondanks forse regeringsteun niet in slaagde boven de 40 procent uit te komen.

Links Argentinië is radeloos. Hoe kan het dat een zakenman, een telg uit een van 's lands rijkste families, een verkiezing wint van een brave intelligente leraar? Zijn mensen dan echt zo dom? Na alles wat we voor ze gedaan hebben? Filmus zei het zondagavond zelf met zoveel woorden. "De intelligente 40 procent heeft op mij gestemd". Ai, dat doet zeer. En er zijn mensen die denken dat Wouter Bos het toppunt van linkse zelfvoldaanheid is.

Voor de duidelijkheid, Macri is geen heilig boontje. Hij is groot geworden in het bedrijf van vader Franco Macri en die is rond uit crimineel. Een fortuin vergaard door de staat een poot uit te draaien voor allerlei concessies. Spoorwegen, rioleringen, installaties noem maar op. De oude Franco kon het wel aanleggen voor 40 procent boven de marktprijs. Is wat duur, maar als ambtenaar houd je er op die manier ook wat aan over.

Maar toch heeft de boef het van de van de brave borst gewonnen. Hoe kan dat? Hoe kan het dat de meest capabele minister van een regering die door 70 procent van de bevolking wordt gesteund, het aflegt tegen een patjepeeër en een bobo. Dat kan omdat Macri iets deed wat kandidaten in verkiezingen in Latijns Amerika nooit doen. Hij hield zijn mond.

Gedurende de hele campagne heeft hij niet één keer van zich afgebeten, de regering aangevallen of tegen wie dan ook uitgehaald. Dat was vrij knap, want Filmus was niet alleen . Niemand minder dan president Kirchner had de oud universiteitsrector (doorgaans aan zijn hoofd af te lezen, ongewild) voor het burgemeesterschap naar voren schoven, om ook dat district in handen te hebben. En daarom kreeg Macri niet van Filmus, maar van Kirchner de volle laag. Alles wat negatief is aan de recente Argentijnse geschiedenis kreeg Macri van de president opgespeld. Hij zou een vriend van (oud president) Menem zijn, een verdediger van de Vieze Oorlog én bovendien, de ergste belediging in het huidige Argentinië, een neoliberaal! Op elke straathoek stond te lezen. "Wees gewaarschuwd! Mauricio is Macri!"

Niets hielp. Volgens de peilingen werd de voorsprong van Macri alleen maar groter. Op elke tirade volgde een poster campagne van Macri. Gele achtergrond met daarop de woorden, "voor elke aanval, een voorstel." Dat die voorstellen doorgaans niet zo veel voorstelden, daar lette niemand op. Iedereen dacht gewoon, hé wat is die man toch lekker rustig.

Listig, van die Macri. Heeft ie niet van zichzelf, hoor. Jaime Durán Barba, een campagne strateeg uit Ecuador is de man achter het succes van Macri. Hij is het die een paar jaar geleden tot de ontdekking kwam dat men in Latijns Amerika het idee van de sterke leider, de caudillo, een beetje beu begint te worden. Heel hard roepen dat je de beste bent en je tegenstander een klootzak, is niet langer perse het winnend recept. Gegeven, in het overgrote deel van ruraal Latijns Amerika doet de combinatie van wortel en zweepje wonderen. Drank en politiek gaan hier vaak samen. Maar in enkele stedelijke gebieden zoals Buenos Aires, met van oudsher een grote middenklasse, is toch meer nodig dan "choripan y vino" - een broodje worst en een wijntje.

Je doen voorkomen alsof je een betrouwbare buur bent. Bescheiden voorstellen, veel glimlachen en heel, heel veel op straat te zien zijn. Tel daarbij op de running mate van Macri. Gabriela Michetti, een beeldschone jonge moeder. Sinds een auto-ongeluk aan een rolstoel gekluisterd. Voor niemand bang en toch zo lief als het Page puppy'tje.
Al met al een winnend recept.

Oh, en trouwens, afgelopen woensdag won Boca Juniors de Copa Libertadores. Maar zou dat wat uitmaken? Zouden er echt mensen zijn die stemmen op iemand omdat hij vaak op de foto gaat met voetballers? Wat was dat over de 40 procent intelligente kiezers...

De eerste dame van de revolutie

Door Paul Scheltus

BUENOS AIRES - Vilma Espín Guillos, de echtgenote van plaatsvervangend president Raúl Castro en de meest hooggeplaatste vrouw in de geschiedenis van de Cubaanse revolutie is maandag na een lang ziekbed in Havanna overleden. Volgens het staatscommuniqué dat over haar dood berichtte is zij 77 jaar geworden

“Met een innig gevoel van pijn, bericht de directie van onze Partij en staat aan het volk dat kameraad Vilma Espín Guillois, heldin van het clandestiene en onderscheiden militair van het Rebellen Leger en onvermoeibare strijdster voor de emancipatie van de vrouw en voor de verdediging van de rechten van het kind, overleden is,” begint het officieel bericht dat maandag op de website van de staatskrant Granma verscheen. Gisteren werd een dag van officiële rouw verklaard en zijn verscheidene plechtigheden ter nagedachtenis van Espín door het land gehouden.

Terwijl alle ogen zich de afgelopen tien maanden richtten op het ziekbed van Fidel Castro was het de officieuze eerste dame van Cuba die langzaam wegkwijnde. Mede omdat Fidel lang ongetrouwd bleef, was Vilma Espín al vanaf de begin dagen degene die de honneurs waarnam als vrouwelijk icoon van de revolutie.

Haar dood is de eerste van iemand die direct aan de heersende Castro familie is gelieerd sinds het overlijden van Lina Ruz, de moeder van de broers, in 1963. Over de aard van de ziekte en over de reactie van haar man Raúl Castro of diens broer Fidel staat niets in het bericht.

Vilma Espín werd geboren op 7 april 1930 in een welvarend gezin in Santiago de Cuba en studeerde aan de prestigieuze MIT universiteit in de Verenigde Staten. Ze was een van de eerste vrouwelijke chemisch ingenieurs van Cuba. Al heel vroeg sloot zij zich aan bij de revolutionaire bewegingen die het land in de jaren 1950 in hun greep hadden. Eerst vocht Espín onder leiding van de verzetsheld Frank País. Later sloot ze zich aan bij de 26 juli Beweging van Fidel Castro en “Che” Guevara die vanaf het Sierra Maestra gebergte Cuba veroverde en het door de VS gesteunde regime van Fulgencio Batista omverwierpen.

Raúl, de jongere broer van Fidel, had ze daarvoor al leren kennen, toen ze de groep jonge plannensmedende revolutionairen opzocht in Mexico in 1955. Met hem zou ze op 9 februari 1959 trouwen. Vilma laat vier kinderen en zeven kleinkinderen achter. De geruchten dat ze van Raúl gescheiden is, zijn nooit bevestigt.

Vanaf zijn oprichting in 1960 was Vilma Espín voorzitter van de Cubaanse Vrouwen Federatie, waarvan bijna negentig procent van de vrouwen op het eiland lid zijn. Zij werd geroemd voor haar strijd tegen discriminatie, racisme, machismo en analfabetisme.

Een van de eerste om te reageren op de dood van Espín was Rosario Murillo, de eerste dame van Nicaragua die daags hiervoor op Cuba was. “Vilma Espín was een trouwe vriendin, een metgezel van alle vrouwen van de wereld, in het bijzonder van de Latijns Amerikaanse vrouwen,” zei Murillo.

Terug

It feels good to be back. Excuses voor mijn afwezigheid, ik heb deze site de laatste week verwaarloosd. Eerst ben ik zelf door een griep geveld, vervolgens crashte mijn laptop. Een kras op de harde schijf - veroorzaakt door de machine zelf - is er de oorzaak van dat ik een waardevolle les heb geleerd. Maak altijd een back-up! Had ik dus niet en ben nu zo'n 3500 foto's kwijt, en god weet hoeveel brieven. The bright side, mijn macboekje is opgeschoond en loopt als nooit tevoren. Mijn mails heb ik gelukkig nog allemaal, omdat ik Gmail gebruik. De oude harde schijf kan ik van de Macwinkel hier opvragen, om aan een reddingspoging te onderwerpen. Als het mislukt ben ik echter 80 dollar kwijt en geen steek verder. Heeft iemand hier ervaring mee?